11.5.14

τελος...κι η ωρα η καλη


ολα γυρνανε απο εκει που ξεκινησαν, παντα καπως διαφορετικα, ισως αλλιωμενα, ισως πακτωμενα βαθια στο παρελθον, μα ποτε ιδια. θα ηταν βαρετα προβλεψιμο να ηταν ιδια.

σαν τις ζωντανες εμφανισεις των Fall οπου πας ξεροντας οτι θα ειναι ολο και χειροτερα...οπως η μονιμα δαρμενη γυναικα του αλκολικου οπου θα πλενει μηχανικα τα πιατα με παρεα μια λαμπα πυρακτωσης, πατωντας σε μια βρωμικη απο ψιχουλα συνθετικη μοκεττα...γνωριζοντας οτι οι μωλωπες θα ανανεωθουν συντομως.
ολοι μας εχουμε αδυναμιες.
αλλοι κολλανε τη γλωσσα στος δυο πολους μιας 9-βολτης μπαταριας.
λιγοι περισσοτεροι προσπαθουν με ιχνη αλτρουισμου να πετυχουν κατουρωντας τα ξεραμμενα υπολειμματα σε μια κοινοχρηστη τουαλετα.
πιο πολλοι πιστευουν οτι η σωτηρια θα ερθει απο τα UHF.
πιο λιγοι οταν πρωτοακουσαν Kraftwerk ειδαν το μελλον.
ακομα λιγοτεροι πιστεψαν οτι θα γινουν καλυτεροι ανθρωποι ακουγοντας Autechre.
ελαχιστοι θα ειναι αυτοι που πραγματικα εχουν αναγκη να διαβασουν τις μαλακιες μου κι αν το πιστεψαν, ειλικρινα (μου το ειπε ενας φανταστικος φιλος) εξαπατηθησαν.

πραγματικα θα ηθελα να μη γινονταν ετσι, αλλα η κοινωνια τα εφερε και οι κακες γλωσσες...ξερεις τωρα.
δεν προκειται να σβησω τιποτε. ετσι για να αφησω κι εγω το ηλεκτρονικο μου πτωμα-κουφαρι (οπως ειχε γραψει κι ενας φιλος) εως οτου ανακαλυφθει η e-σηψη ή εστω η e-εκταφη οταν διαμαρτυρηθουν οι πιστοι της ενοριας μου και δεν εχουν να πληρωνουν οι συγγενεις αλλο το μνημα.
τα υπολοιπα, για 'μενα...παντοτε εγωιστης (εστω και κρυφο-). θα προτιμησω πλεον το στυλο ή τα μολυβια αντι πληκτρολογιου. αν θα γραψω, αν θα ζωγραφισω, αν θα μουτζουρωσω ή αν θα το βαλω στον κωλο μου δε θα μαθευτει ποτε στην ιστορια της ανθρωποτητας.
αυτα.
προς πληροφορησην...πιο τιμιο πανκ live απο αυτο των D.O.A. δεν εχω δει εδω και χρονια (κι ειναι και γεροι ρε μαλακα μου). αυριο Kavinsky μαζι με Sebastian Tellier και σε λιγες μερες Tortoise και αν ειμαστε στη γη, στην επανασυνδεση των Slowdive τον Ιουλιο, θα γινει της πουτανας (λεμε τωρα).

ακολουθει σε λιστα, η δωδεκαδα (χωρις αξιακη σειρα) με τα πιο σιχαμερα πραγματα στην ιστορια της υφηλιου οπου ισως και ο κοσμος να ηταν καλυτερος χωρις αυτα.
- τα περιστερια
- το μπροκολο
- το κουνουπιδι
- ο ολυμπιακος
- οι μπυρα χωρις αλκοολ
- ο σηκωμενος γιακας (γενικα, εστω και σε πετσινο)
- η πιτσα με ανανα
- τα κλειδια αυτοκινητου με μπρελοκ και το κινητο (αϊφον κυριως) σε τραπεζακι καφετεριας
- ο χριστοδουλος
- η Lana Del Rey
- οι μετριοι που νομιζουν οτι πιασανε τον παπα απ'τα αρχιδια
- το περιπτερο του κυρ-Αλεκου

οσοι δεν καταλαβαν, καλυτερα να ψαχτουν μπας και εχουν ακομα καμια παραπεταμενη κασσετα με πυξ-λαξ στην πλεχτη ξεχειλωμενη ζακετα τους, κανενα μπλουζακι με το χρηστο θηβαιο επανω, κανενα τσαντακι μπανανα ακομα φορεμενο στη μεση ή καλυτερα να αρχισουν να κανουν αιτησεις για Ε.Π.Υ.
φιλια δεν εχει διοτι καβλωνω κι ευκολα. αντ'αυτου ενα μινι-δωρακι (και πουλακι και παπακι, για οσους θυμουνται).
οσον αφορα το περιεχομενο, λιστα δεν εχει και δε χρειαζεται...κιθαρες, κιθαρες, κιθαρες και πολλη φλωρια...αντεργκραουντ και τα σχετικα αλλου.
οσον αφορα εσας, αν μπορειτε καντε παρτυ, οσο πιο μικρα τοσο πιο καλα, παρτυ με δυο ή με τρεις, εστω με τεσσερεις, εστω και μονοι σας...να ακουτε κιθαρες εστω και φωνες ειναι καλο, δεν πειραξε ποτε κανενα.
Αυτα.
Γεια 



11.4.14

ανω κατω

βασικα επειδη βαριεμαι, ειπα να γλιτωσω την τυπογραφια απο ενα ακομη ονειδος και να αναλωθω στη στρεβλωση της φωτογραφικης τεχνης...







παμε πισω, τελικα...με σιγουρο γυρισμο. απλα ρε γαμω το μουνι μου ποσο θα ηθελα να ημουν στην ισλανδια το νοεμβρη στο φεστιβαλ iceland airways, για πολλους και ενα λογο που αφηνει ολους παγερα αδιαφορους.




μουσικη αργοτερα, την εφαγε το αρνι. αντε.

12.3.14

low noise

 
||
||
||
||
||
||
||
||
||
 η προσπαθεια μερικες φορες μενει προσκολλημενη στην ιδεα.
και ξεψυχαει στα χερια της.
ειναι η εποχη ιδανικη για φλωρους και ισως η ευκαιρια να πεθανουν ευτυχισμενοι πανω στη διαδικασια της υλοποιησης.
γυρναω εδω και καιρο νυχτες και ανακαλυπτω ιδιοις ομασι οντοτητες οι οποιες υπο αλλες συνθηκες θα αρκουνταν στο ανοιγμα στοματος αναμενωντας τις μυγες να εισβαλουν στον απαλο ουρανισκο τους. και αντ'αυτου, σε ανταλλαγμα ενος εντομολογικου deep throat, σου βγαινουν "οι γαμιαδες της γειτονιας".
αλλοτε πιστευα στους νομους της στατιστικης επιβιωσης, αφου αυτοι, τοτε κι εγω...κι ετσι κατηντησα να περιμενω σε ουρες σουπερ μαρκετ, να καταχωρω την ψυχικη μου ετικετα σε λιστες κοινωνικης αποδοχης και αλλοτε να αφουγκραζομαι τις random επιτυχιες αλλων θνητων. τελικα, ο νομος οχι απλα κατεριφθη αλλα λειτουργει και αντιστροφως αναλογα.
αφου αυτοι, τοτε οχι εγω. ποτε.
ισως να πρεπει να γινω εξηντα ετων, ισως να πρεπει να γινω τριανταδυο κιλων, ισως να μετατραπω σε ενα πρωτοτυπο οικο ανοχης οπου οι πελατες να αφηνουν στο ανοιγμενο μου κεφαλι και απο μια ιδεα επιτυχιας...να γαμαω κι εγω καποτε στη γειτονια και ευτυχισμενος να στροβιλιστω μεχρι ατερμονου εμμετου υπο τους ηχους "στρατου διονυσιου".
μπορει φυσικα και να μη γινει τιποτε απο ολα αυτα και ησυχα ησυχα και βαρετα να παρω το λεωφορειο -οπως συνηθως, και να παω για υπνο. η δειλια στην υπηρεσια της απολαυσης. ο χειμωνας που δεν εφυγε ποτε.
love letters. ενταξει δεν ειναι και τιγκα στη διανοηση, ουτε εμβαπτισμενο στον πονο του συμπαντος. ειναι κατα δυναμη ειλικρινες και -αν μη τι αλλο, μπορεσε και με εκανε να κοιταζω τα τζαμια του λεωφορειου χωρις να βλεπω εξω. η νεα δουλεια Metronomy. και να μη σ'αρεσει, στον πουτσο μου σε γραφω.



Convaire - Talk In Technicolour
Helmut - Tribe
Indiana - Solo Dancing
Metronomy - Reservoir 
Midlake - The Old And The Young (Moullinex Edit)
Night Flowers - Embers
Night Flowers - Single Beds
Pale - Young Romance
Panama - Strange Feeling
Pillar Point - Echoes
Sad Animals - Soulmates 
Vance Joy - Riptide
Waylayers - Medicine
Y.O.U. - Heavy Crown

13.2.14

as tears go by a.k.a. 旺角卡門

μερικες φορες αυτα που μας σερβιρουν μοιαζουν σαν ενοικιαζομενα δωματια τον ιουνιο καπου στην ασπροβαλτα του 1983. γκριζο μωσαϊκο, ενα κρεβατι με κομοδινο απο σουηδικη ξυλεια, ενα καδρο γκρης, πλαστικο κιτρινισμενο πιγκαλ και μαλλινες ριγε πορτοκαλο-κιτρινες κουρτινες.
αλλοτε αναγκαζομαστε να καταπιουμε την βαλσαμωμενη τυροπιτα στο βενζιναδικο μιας εθνικης οδου καπου στο πορτο-λαγος. και προχωρας...
οδηγας και νιωθεις την υγρασια μεσα στα παπουτσια σου.
αναπολω τα παλια προ-πο (πλαγιαστα γραμματα διοτι ετσι ηταν και το τοτε λογοτυπο) με το καρμπον, καθως περνανε απο μπροστα μου ενας νεαρος κυριος που νομιζει οτι ειναι γυρω στα σαρανταεπτα παρεα με μια ηλικιωμενη δεσποινις που νομιζει οτι ειναι γυρω στα  δεκαεπτα (σαν τη μαρκα με τις φτηνες κετσα -διχως π). θυμαμαι τα εν λογω δελτια απο τη μυρωδια τους. καρβουνο...μιας και προσπαθω με εμπεριστατωμενο εγκεφαλικο τροπο να διωξω την απαισια μυρωδια οπως αυτη βγαινει απο την πισω μερια ενος μακ ντοναλντς.
στο γουοκμαν (τροπος του λεγειν) αντιλαλουν drones και θορυβος απο την προσφατη συλλογη της boomkat records, φορτωμενη με ολο το αγχος, τον πονο, το κενο, την καταδιωξη, τη ματαιοτητα. μεχρι το ξημερωμα τα ακουστικα θα εχουν αντικατασταθει απο ωτοασπιδες και ο αληθινος βιομηχανικος ηχος θα γεμιζει τα πνευμονια μου σε περιμετρικο dolby. κοιταζω την απεναντι μερια στο kowloon και σκεφτομαι τα λιγδωμενα πλακακια του εστιατοριου. ο wong kar-wai μπορεσε καλυτερα να μου ταϊσει τις εικονες μεσα απο νεον λαμπες και φτηνη λακ. θορυβος και ποπ στον τροπικο του καρκινου.
η χρονια αλλαξε. χιλιαδες πυροτεχνηματα σε σχημα αλογου και πολλαπλων οκτω μπογιατιζουν το βρωμικο λιμανι. ξημερωσε...
παλι στην επιφανεια.
καιρος για ποπ, ολιγο απο shoegaze και ολιγη απο dreampop! 
πισω με το λεωφορειο/

Alpaca Sports - He'll Come Back For Indian Summer
Caténine - In Your Ruin
Fear of Men - Alta / Waterfall
Gloss - Moments
Gloss - Rachel
Haunted House - Initiation
Haunted House - Shredder
Just Handshakes - Sink In
Let's be Loveless - Wake Up
Lightfoils - How It Is
Little Name - For The Attention Of
Little Name - Nobody Loves You
Nightmare Air - Icy Daggers
Post Modern Team - Someday
Seasurfer - We Run
Skittle Alley - Noughts And Comes 
Slow Reverse - Furniture
Slow Reverse - Monster
Surfer Blood - I'm Not Ready (Not Ready Yet Alpaca Remix)
The Blessed Isles - Round And Round
The Death Of Pop - A Kind Of Loving
The Death Of Pop - We're Gonna Get Fucked
The History Of Colour TV - I Knew It Was Wrong But I Did It Anyway
The Last Names - Last One Standing
The Wildes - Hold On You
Tip Top Tellix - So Beautiful Eyes

8.1.14

pop will reheat itself


μας ετελειωσε και η ασκηση του δημοκρατικου δικαιωματος και εχει επιστροφη στην απολυταρχικη-προπαγανδιστικη και μισανθρωπικη α-τακτικη οπου χρονια υπηρετει πιστα το παρον ληστολογιο.
τρελο γλεντι μετα πυροτεχνηματων, ξεφαντωματος και λοιπων εορταστικων παρελκομενων, υπο τη γλυκυτατη αναμνηση του αλκη στεα ακολουθησε το μπασιμο της νεας χρονιας. φρεσκοξυρισμενα ολα, απο μαγουλα και μπουτια, εως μουνακια και μασχαλες, χωμενα μεσα σε καινουργια ετοιμα ενδυματα. χειραψιες με φρεσκοκομμενα νυχια, εναγκαλισμοι παχεων παλτο και ασπασμοι με brut και pino sylvestre. εχει περασει καιρος απο τοτε οπου η φανφαρα για την αλλαγη της χρονιας ειχε καταπλακωθει απο το αγχος-διλημμα "προδρομος ή τσακας" και ολα πια απελευθερωμενα απο τη στειρα τηλεκατευθυνομενη μαζικη κουλτουρα οδεουν προς ουτοπια μερια.
παγκοσμια γαληνη και ελπιδα για κατι νεο, ηρθε με το θειο βρεφος. ο ελληνισμος θα λαμψει!
περπατω εις το δασος του sham shui po. δασος απο λαμπακια, φτηνες βιτρινες και στενες σκαλες. σκαλες ντυμενες με εμμετους απο λαμπακια LED να σχηματιζουν βυζακια, μπουτακια και χερακια. σε τριαντα σκαλια μπορεις να νιωσεις την ηδονη. τον κιτρινο πυρετο. οτι δεν καταφερει να ανεβει τα σκαλια ή βαρεθει να περιμενει μεσα σε μικρα δωματια χωρισμενα με νοβοπαν λιγων χιλιοστων, ανεβοκατεβαινει τις σκαλες του μετρο ή καπνιζει πανω απο τους γνωστους πορτοκαλι καδους, μαρλμπορο μεντα.
οι λεπτομερειες σε κανουν να ξεχωριζεις, οσο ελαχιστες κι αν μπορουν να γινουν αυτες.
ναϋλον-δερματινες γυαλιστερες μποτες, καθρεφτες των LED. τα λιωμενα τακουνια φανερωνουν φτηνια και μετρημενα χιλιομετρα, παρεα με φω κοσμηματα. οι γοπες εχουν ακομη τα αποτυπωματα απο τα κραγιον που πωλουνται στους παγκους του Ladies-market της Temple Street...οτι περισσεψει θα καλυψει με γκλοσσυ μεγαλειο τις στερημενες ψωλες ντοπιων και εξπατ που θελουν να γευτουν την ασιατικη εμπειρια.
η βαρδυα θα τελειωσει και οι μποτες θα ξεσκεπασουν τα σαπισμενα πελματα.
ντινκ! 7-eleven φουρνος μικροκυμματων. ορθιο φαγητο στο ψιλικατζιδικο, φτηνο και γρηγορο...ολα ετσι γινονται φτηνα και γρηγορα, μεχρι την επομενη μερα. ο κοσμος φτιαγμενος πρακτικα και πλαστικα, συμβατα με τις αναγκες και τους ποθους των.
αντι ευχολογιου για καλυτερη χρονια και αρχιδια, ας εστιασουμε την οργη στις μικρες λεπτομερειες οπου μας συνθλιβουν την υποσταση και κανουν τα δευτερολεπτα μας ασημαντα.
δεν ξεχνω. τα κωλο-ασανσερ
για να ηρεμησουν τα πνευματα εχουμε για φετος:
Finmark! -We're not Koping (το twee που αγαπησαμε)
YAST (σουηδικη γυμναστικη επιπεδου)
Dunes (ονειρικες surf-dreampop μινιατουρες) και στα ιδια κυβικα αξιζει την προσοχη το EP των Hibou, των Minks και των Proper Ornaments
Palms of Fire - Call me EP (pure pop)
εξισου καλες ποπ επιλογες ειναι οι Tape Waves με το Drifting EP (με ολιγη απο surf) και το Strange Pleasures των Still Corners (ποσο ακυρο ειναι οταν γραφεις για ποπ και στο ηχειο λυσσαει το EP των Antimob !!)
μεγιστο ποπ πονημα και αξιο τεκνο bedroom-pop το ποπ οργιο των Peru. η ειλικρινεια σε ολο της το μεγαλειο.
καλο neo-shoegaze ειναι και των Soft Shadows - Reverb Is For Lovers, μολις το τσιμπησα και θα το μελετησω καταληλα. οταν θα εχω αναγκη για λιγο γλυκο θορυβο, λιγο ακομη σημασια μπορει να δωσω και στο περισυνο των KVB - Immaterial Visions.
γυναικειο και γνησιο, επισης των Golden Grrrls - "We've got..."
ηλεκτρονικο δεν ειχε μπολικο φετος ή μαλλον δε δωσαμε και τοσ σημασια ενεκα συγκυριων.
αφησα χρονο για μελετη στο τριπλο αφιερωμα -φορο τιμης στο μεγιστο μηχανικο του γερμανικου ηχητικου τειχους με το αξιο μελετης και οχι γλεντιου Who's that Man. Conny Plank
Anoraak - Chronotropic (ρετροϊδες, ακουγεται σαν αιμορροϊδες, εεε; αναλογικο -μακαρι να ητανε)
και πανω στα χναρια των Neu! και μετεπειτα των Appliance πατανε τα βηματα των Eat Lights Become Lights - Modular Living. καλη kraut λογικη.
τελος, εχοντας μια τρυφερη λατρεια στους Junior Boys,  θα ξοδευα μια κυριακη απογευμα να κοιταω το λιμανι απο το παραθυρο και να ακουσω το Praxis Makes Perfect των Neon-Neon.
τελος για τελος το νεο δωρεαν EP των Ropes - The Man Who Refused To Be Born, εχει ολα κι ολα τρια κομματια δυναμιτες.
αυτα για τωρα.
κι οπως ειπα...δεν ξεχνω τα κωλο-ασανσερ.
ζητω ο απολυταρχικος νεο-σουρεαλισμος.

ενα δειγμα απο ολα αυτα, ετσι για το καλο. απο εδω.


SYNC ME @ SYNC