ο λεφτερης ηταν πιστο και τιμιο παιδι, αξιο κι εργατικο, φιλοτιμο...με παστα απο αυτη που η τιμημενη Σαμψουντα κι η χιλιοτραγουδιστη Τραπεζουντα εφτιασε πολλα ταλεντα (βλ. Γ. Φλωρινιωτης, ο Στελιος, ο Χρυσσανθος κι ο πολυ-λατρευτος μακαριστος Χριστοδουλος).
συννεφια και διατρητικη υγρασια του δεκεβμρη, καπου στην εγνατια. καπου στο 1983, μια μερα που περιμενα το ΚΤΕΛ για την Παναϊα τη Σουμελα, ενα οραμα ομπρος μου, μου αλλαξε τη ζωη. περνα ο ντον τζονσον απο το μαϊαμι βαϊς με ενα πατακι-εισοδου στο σκεφαλι. σκυβει διπλα μου και βλεπω ενα "welcome" σκαλισμενο πανω του και λεει: "ξαναγυρισες, ε;"
τοτες μπασα σκληρα, ακατεργαστα τριξανε τα τζαμια του παλιου κτηριου. η απογνωση ζωγραφισμενη στο προσωπο του λευτερη κι επανω στην ξυλοσομπα αρχισαν να γυρνανε τα αυλακια με το welcome to the villa 21, η δεσποινις με το "τραστ του γελιου" ανα χειρας, εκρυψε με τρομο το προσωπο της και ευθυς αμεσως ολα σκοτεινιασαν και το in the darkened night γρυλισε ευλαβικα στα ματωμενα αυτια του λευτερη. εκεινος με τα αιματα να ρεουν απο τα ακουστικα τυμπανα, αρχιζει να απαγγελει like the first time με ολη την κλειστοφοβια που μπορει να τον φερει σε κατασταση ασφυξιας. ο κυρ-Νικος, βετερανος Ηρακλακιας και μανιωδης συλλεκτης λαϊκων κασσετων "Ραδιο-Ουτοπια" προσμενει παρα τα εξηντα-δυο του γεματα χρονια και την επιμελως καλυμμενη με πενταγραμμικο τροπο φαλακρα του να γινει το αυτονοητο...ο Κωφιδης να ξαναγυρισει στη Γρια και να κοψει πλεον το χεβυ-μεταλ. ναι το κοβει καθως αρχιζουν οι πρωτες νοτες απο το Annie's animal. κι η αφισσα του Χατζηπαναγη δακρυζει (ποντιος γαρ). Η τεχνη της αγνοιας κινδυνου σε ολο της το μεγαλειο. δε θελει πολυ για να γεμισει με κινδυνο ο χωρος με τα ιδρωμενα τζαμια...Too much nothing. ο λεφτερης βουτα με μανια το μικροφωνο που αναγγελει συνηθως αναχωρησεις σαπιων λεωφορειων και σε μονοφωνικο οργασμο ουρλιαζει το Loosing Control. η αιθουσα εχει πλεον γεμισει απο γκρι κοστουμια. ολα κατελυσαν το RGB και απολαυστικοι γκριζοι τονοι χορευουν στην ατμοσφαιρα. σε λιγο θα βρισκομαι χωμενος στα σκισμενα πλαστικα καθισματα με το παλιο DAF να βογκαει στην Καστανια. προτιμω να φυγω με το Death career να βουϊζει στα αυτια μου και το λεφτερη να μου χτυπα την πλατη, ψιθυριζοντας: "κατσε λιγο ακομα φιλαρακι, οπου να'ναι θα παρω τον Πανιωνιο και θα το γυρισω στο electro...μου εκανε προταση ο Kavinsky και το ψιλοσκεφτομαι"
δυσκολα μπορω να ξεκολλησω απο τις εικονες εκεινου του παγωμενου απογευματος του δεκεμβρη το '83.
bad luck
08. Factory Floor-Factory Floor
09. Ελενα Παπαριζου - Τι ωρα θα βγουμε;
10. Decades-Decades
11. Σταματης Γονiδης-Πλατη με Πλατη
12. The Ropes-Post-entertainment
13. Vatican Shadow-Remember Your Black Day
14. Poni Hoax-A State Of War
15. Πανος Κιαμος-Δε θελω επαφη
16. Sally Shapiro-Somewhere Else
17. Γιαννης Βασιλειου-Παιξε Μπαλα
18. Ellie Goulding-Halcyon Days
19. Boards Of Canada-Tomorrow's Harvest
20. Austra-Olympia
Posts
No comments:
Post a Comment