27.5.10

Support Open Source

Εδώ και καιρό, μάλλον για αρκετά χρόνια μαίνεται η διαμάχη (ηθική και όχι μόνο) κατά πόσο είναι σωστό να πληρώνει κανείς ετσιθελικά διάφορους δεσμοφύλακες και θεσμοφύλακες του ηλεκτρονικού χώρου για πράγματα που ο καθένας μας ίσως μπορεί βάζοντας ένα λιθαράκι να δημιουργήσει μόνος του.Έτσι χωρίς πολλά πολλά, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε αν χρειάζεται ή αν αξίζει τελικά να πληρώνουμε για λειτουργικά συστήματα, για εφαρμογές και λοιπές λειτουργίες με το ζόρι σε πολυεθνικές και δήθεν οργανισμούς οι οποίοι κρατούν επτασφράγιστα τα μυστικά του κάθε κώδικα...αυτά ίσως να ταίριαζαν στο μεσαίωνα της πληροφορικής, τον οποίο μεσαίωνα αρνούνται είτε από άγνοια είτε από συμφέρον οι πολλοί...ένα βήμα να λιγοστέψουν αυτοί οι πολλοί ίσως είναι η γνώση και μόνο αυτή. Ενισχύστε τα λογισμικά και τα λειτουργικά ανοιχτού κώδικα, διαδώστε τα, δε δαγκώνουν κι αν είστε ευχαριστημένοι και πιο σίγουροι και πιο ασφαλείς, δώστε και κανένα οικονομικό βοήθημα σε αυτούς που δημιουργούν, σίγουρα τα χρήματα είναι πολύ λιγότερα από αυτά που θα είχατε δώσει σε κάθε λογής πολυεθνική για την αγορά corporate edition product (μη χέσω!) και τα χρήματα θα πάνε σε τσέπη ανθρώπων και όχι στα λογιστήρια ανωνύμων εταιρειών.

Η Ελληνική Κοινότητα του Ubuntu

8.5.10

χωρίς πολλά πολλά...

με τα πράγματα να τρέχουν και ανήμποροι μερικές φορές να προλάβουμε να τα σταματήσουμε, τα λόγια που γράφτηκαν πολλά χρόνια πριν μοιάζουν να είναι τόσο επίκαιρα...μήπως πρέπει να αρχίσουμε την τακτική της αυτοαναίρεσης;

Οι στολισμένες με εθνικούς τίτλους μεγάλες τράπεζες ήταν από τη γέννησή τους απλώς εταιρίες ιδιωτών σπεκουλάντηδων, που στάθηκαν στο πλευρό των κυβερνήσεων και που, χάρη στα προνόμια που πήραν, ήταν σε θέση να δανείζουν σ' αυτές χρήματα. Γι' αυτό η διόγκωση του δημόσιου χρέους δεν έχει άλλον πιο αλάθητο μετρητή από την προοδευτική άνοδο των μετοχών αυτών των τραπεζών, που η πλέρια ανάπτυξή τους χρονολογείται από την ίδρυση της Τράπεζας της Αγγλίας (1694).

Η Τράπεζα της Αγγλίας άρχισε τη δράση της δανείζοντας στην κυβέρνηση τα χρήματά της με τόκο 8%. (...) Δεν πέρασε πολύς καιρός και το πιστωτικό αυτό χρήμα, που δημιούργησε η ίδια, έγινε το νόμισμα, με το όποιο η Τράπεζα της Αγγλίας έδινε δάνεια στο κράτος και πλήρωνε για λογαριασμό του κράτους τους τόκους του δημοσίου χρέους. Και σα να μην ήταν αρκετό ότι έδινε με το ένα χέρι για να εισπράττει περισσότερα με τ' άλλο, έμενε, ακόμα και τη στιγμή που εισέπραττε, αιώνιος πιστωτής του έθνους ως την τελευταία πεντάρα που είχε δώσει. Σιγά - σιγά έγινε ο αναπόφευχτος φύλακας του μεταλλικού θησαυρού της χώρας και το κέντρο έλξης όλης της εμπορικής πίστης. Τον ίδιο καιρό που έπαψαν στην Αγγλία να καίνε μάγισσες, άρχισαν να κρεμούν παραχαράκτες τραπεζογραμματίων. Ποια είναι η εντύπωση που προκάλεσε στους συγχρόνους τους η ξαφνική εμφάνιση αυτής της φάρας των τραπεζοκρατών, χρηματιστών, εισοδηματιών, μεσιτών, σπεκουλάντηδων και σκυλόψαρων του χρηματιστηρίου, το δείχνουν τα γραφτά του καιρού εκείνου, λ.χ. του Μπόλινμπροκ.

Μαζί με τα δημόσια χρέη δημιουργήθηκε ένα διεθνές πιστωτικό σύστημα, που συχνά για τούτον ή για κείνον το λαό αποτελεί μιαν από τις κρυφές πηγές της πρωταρχικής συσσώρευσης. Ετσι, οι προστυχιές του βενετσιάνικου ληστρικού συστήματος αποτελούν μια τέτοια κρυφή βάση του κεφαλαιϊκού πλούτου της Ολλανδίας, που η Βενετία της παρακμής της δάνειζε μεγάλα χρηματικά ποσά. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις Ολλανδίας και Αγγλίας. Στις αρχές κιόλας του 18ου αιώνα έχουν υπερφαλαγγιστεί κατά πολύ οι μανουφακτούρες της Ολλανδίας, που έχει παύσει να είναι κυρίαρχο εμπορικό και βιομηχανικό έθνος. Γι' αυτό από το 1701 έως το 1776 μια από τις κύριες επιχειρήσεις της Ολλανδίας είναι να δανείζει τεράστια κεφάλαια, ειδικά στον ισχυρό ανταγωνιστή της, την Αγγλία. Κάτι παρόμοιο γίνεται σήμερα και ανάμεσα στην Αγγλία και τις Ενωμένες Πολιτείες. Πολλά κεφάλαια, που εμφανίζονται σήμερα στις Ενωμένες Πολιτείες χωρίς πιστοποιητικό γέννησης, είναι, αίμα παιδιών που μόλις χτες έχει κεφαλαιοποιηθεί στην Αγγλία.

Επειδή το δημόσιο χρέος στηρίζεται στα κρατικά έσοδα, που οφείλουν να καλύπτουν τις χρονιάτικες τοκοχρεολυτικές κλπ. πληρωμές, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα έγινε αναγκαίο συμπλήρωμα του συστήματος των εθνικών δανείων. Τα δάνεια δίνουν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση ν' αντεπεξέρχεται σε έκτακτα έξοδα, χωρίς να γίνεται αυτό αμέσως αισθητό στον φορολογούμενο, μετά όμως απαιτούν αυξημένους φόρους. Από την άλλη μεριά, η αύξηση των φόρων, που προκλήθηκε με τη συσσώρευση απανωτών δανείων, αναγκάζει την κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση καινούργιων εκτάκτων εξόδων να καταφεύγει διαρκώς σε καινούργια δάνεια. Ετσι, το σύγχρονο φορολογικό σύστημα, - που άξονάς του είναι οι φόροι στα πιο αναγκαία μέσα συντήρησης (επομένως και το ακρίβαιμά τους), κρύβει μέσα του το σπέρμα της αυτόματης προοδευτικής αύξησης. Η υπερφορολόγηση δεν είναι επεισόδιο, αλλά μάλλον αρχή (...).Ο μεγάλος ρόλος, που το δημόσιο χρέος και το αντίστοιχό του φορολογικό σύστημα παίζουν στην κεφαλαιοποίηση του πλούτου και στην απαλλοτρίωση των μαζών, ώθησε πλήθος συγγραφείς, όπως τον Κόμπετ, τον Ντάμπλνταιη και άλλους, να κάνουν το λάθος ν' αναζητούν σ' αυτό τη βασική αιτία της αθλιότητας των συγχρόνων λαών».

Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», Τόμος Α', σελ. 779 - 781






The Stranglers - No More Heroes

4.5.10

tunes upon the grass...

...ξεκινώντας να συμμαζέψω τα χειμωνιάτικα, ανοίγοντας πάλι τις ντουλάπες, περιμένω μήπως και μυρίσω την παλιά λεβάντα, βγάζω μερικά μπλουζάκια, λίγο ξεθωριασμένα, κάπως αδυνατισμένα από το χρόνο και μετά μερικές βερμούδες με μερικά χρώματα. Μπροστά στον κίνδυνο που λέγεται οικονομική κρίση και τα διάφορα, εκεί που όλα τείνουν να καλυφθούν από λέξεις όπως, λίγο, λιγότερο, μικρότερο, μερικά, κάποια, δεν απομένουν μερικές φορές παρά μόνο οι μυρωδιές κι οι μελωδίες. Από μόνες τους εξ' άλλου δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουν έκπτωση στην υπόστασή τους. Από την άλλη, πολλές κοινωνιολογικές μελέτες έχουν κατά καιρούς αποδείξει ότι σε τέοιες δύσκολες χρονικές περιόδους ανθεί η βία, ο τζόγος, το αλκοόλ και το σεξ. Τα δύο πρώτα ίσως είναι τα λιμάνια του απελπισμένου, τα δε δύο τελευταία του διψασμένου...ε και τι έγινε...μήπως μας έχει λείψει λίγο το δικαίωμα να νίωθουμε έστω κι έτσι; Πόσο καιρό έχω να νιώσω τόσο θυμωμένος και ταυτόχρονα διψασμένος! Καλή ακρόαση...είναι καιρός μήπως να το γυρίσουμε πάλι στο σουρεαλισμό; Καλή ακρόαση...


1. Sissywish - Dwts
2. Oldfish - Dot dot dot
3. Club 8 - Whatever you want
4. The radio dept. - Pulling our weight
5. The Embassy - It pays to belong
6. Popnoname - Hello gorgeous
7. Minus the Bear - Into the mirror
8. The lonely forest - We sing in time
9. Datarock - True stories
10. Kaskade (featuring Dragonette) - Fire in your shoes
11. Helsinki 78-82 - So lifelike
12. The XX - Night Time (What Kind of Breeze Do You Blow Extended Edit)
13. Crystal castles - Celestica


Get it from here...


SYNC ME @ SYNC